«الا و انّ لکلّ ماموم اماما یقتدی به و یستضیء بنور علمه»
بدان هر پیرویی پیشوایی دارد که باید به آن پیشوا اقتدا کند! و به نور دانش او روشنایی و آگاهی کسب کند.
«الا و انّ امامکم قد اکتفی من دنیاه بطمرین و من طعمه بقرصین»
بدانید امام شما که من علی هستم از دنیای خودش به دو جامۀ کرباسین کهنه و به دو قرص نان بسنده کرده
«الا و انکم لا تقدرون علی ذلک»
بله شما قدرت این که عین من علی رفتار کنید ندارید
«ولکن اعینونی بورع و اجتهاد و عفّة و سدادٍ»
ولکن مرا کمک دهید و با من همراهی کنید در پیشه کردن پرهیزکاری، ورع، در اجتهاد و تلاش و سخت کوشی، در عفت و پاکدامنی و در سداد و راستی.
نامه 45 نهج البلاغه